Het “absolute” van geometrie.

 

Hoe zouden we vanuit het “niets” een “iets” / dit heelal, kunnen verkrijgen ? Wat is het meest fundamentele begin, de kern, de oorsprong, het authentieke, van alles wat er is ? Geometrie leidt ons tot het antwoord op deze eeuwen oude vraag van de mens. Geometrie was er al voordat er iets van materie of creatieve intelligentie zichtbaar of merkbaar was. Leg bv. 2 lijnen haaks op elkaar, dan weet iedereen wat het bijzondere hiervan is, namelijk 4 gelijke hoeken of het begrip “haaksheid”. Dit weten wij, op deze planeet, maar ook elk ander wezen, fysiek of energetisch, op elk andere planeet in het heelal. Het “niets”, is absoluut dát wat het is. De naakte waarheid /enkelvoudig / uniek / zichzelf / authentiek. Door de “kermis” van ons materiele leven / uiterlijke schijn, heeft de mens zijn authentiek-zelf steeds minder in beeld en speelt uiteindelijk zelf de “kermis”. Maar dat wil niet zeggen dat het “ware” dan ook niet meer bestaat. Meditatie wordt vaak gebruikt om deze “kermis” even los te laten, het zand in het troebele water te laten zinken, waarna we weer helder kunnen zien en ervaren wat we van oorsprong zijn.

 

Het absolute niets, is dát wat het is, de waarheid van zichzelf en kan dit ook alleen maar naar buitentoe uitstralen. Het kan zich niet voor iets of iemand gaan bewijzen, omdat het dan niet meer absoluut waar zou zijn. We bevinden ons daarom in de “bol” van het niets / de absolute waarheid. We kunnen er nooit buiten gaan staan en een beeld van deze bol gaan vormen. Wie dit denkt te kunnen doen, bevindt zich meteen in een illusie. De absolute waarheid straalt zich met ontelbaar veel stralen naar buiten toe uit. Nemen we 1 straal in ogenschouw, dan dient zich meteen de tegenovergestelde (2de) straal aan ( Yin-Yang ). Welke 3de straal neemt dan nu een uitzonderlijke / opmerkelijke / unieke positie aan ? Juist, de straal die er evenwichtig haaks op staat, (plus de tegengestelde / 4de straal). Ruimtelijk gezien zouden op dit vlakke 2D-“kruis” meteen nog 2 stralen als meest opmerkelijk naar voren komen. We kennen dit in de wiskunde als de x,y,z-as. Stellen we een bepaalde / bevatbare grens aan deze stralen en verbinden we deze uiteinden tot vlakken, dan zien we een geometrische vorm die we kennen als “octaëder”. Op dezelfde manier van opmerkelijke stralen t.o.v. elkaar, vormen zich in eerste instantie ook de tetraëder, kubus, icosaëder en dodecaëder. Deze vormen hebben allen het opmerkelijke kenmerk dat per vorm alle vlakke en diens hoeken gelijk aan elkaar. Na deze reeks aan absolute vormen (variatie is onmogelijk), ligt er een reeks aan vormen vast, waarbij wel de vorm, maar de hoeken niet gelijk zijn. Daarna een reeks aan vormen waar verschillende vlakken uit de eerste reeks aanwezig zijn.

 

Hierna groeit deze wetmatig / logische / absolute (vaste) openbaring van de uitstraling van de absolute waarheid (het Niets) naar complexere vormen. In de natuur vinden we echter nog steeds het beginsel van de beschreven geometrie terug. Nergens is er een onsamenhangende structuur. Altijd vinden we het Yin-Yang principe en geometrie terug in de natuur, en daarmee dus ook in ons eigen fysieke lichaam en geest. Kijk maar, als we het ene bedenken, dient zich ook meteen de tegengestelde gedachte aan, die we dan wel of niet nader beschouwen, maar wel altijd aanwezig is.

 

Zijn we verheugd met iets “stoffelijks” dat op ons pad komt, dan ontstaat er ook meteen de “angst” dit weer te verliezen, ongeacht of we dit verdringen of verbloemen. Wat echter altijd hetzelfde blijft, is de waarheid van je ware zelf. Veelal zouden we dit de eeuwige ziel kunnen noemen. Dat is wat je absoluut Bent. Ons huidige leven met alles erom heen, is wat we nu “tijdelijk” Hebben. Wat je in diepste essentie Bent, zou je als een vaste “as” kunnen zien en wat we Hebben in ons stoffelijke leven, het “wiel” dat erom heen draait. Yin-Yang. Zijn we na vele incarnaties klaar met het levenswiel, dan draait het niet meer, dan verdwijnt ook de funtie van de as. Wat overblijft is het principe van yin-yang en geometrie als zodanig / ongemanifesteerd. Dan ben jij en de “absolute” waarheid, één en hetzelfde. In meditatie kunnen we daar wel wat van voelen, maar met onze huidige, stoffelijke realiteit en actieve geest worden we altijd teruggetrokken naar dit “relatieve” bestaan.

 

Mooi daarbij is dat we iemand kunnen ontmoeten waarbij een oogcontact ( poort van de eeuwige ziel) meer zegt / dieper gaat dan bv. een jarenlange relatieve relatie. Beiden, een relatie op ziels nivea in deze stoffelijke realiteit, is gezien de huidige wereldse onrust praktisch (nog) niet mogelijk. Een “absolute” liefde met jouw tweelingsziel (zonder persoonlijke inbreng) zal meteen door de omgeving opgemerkt worden. Aanvankelijk heeft men er bewondering voor, want dit wil iedereen, maar al snel ontketend zich hier een (lichte tot extreme) vorm van “jaloezie”.

 

Deze ziels-ontmoeting wordt dan onwetend gezien als iets dat je “stoffelijk” gekregen Hebt. Dat is echter een onjuiste visie. Jouw tweelingsziel Ben je immers zelf altijd al geweest en doet de fysieke ontmoeting daar geen meerwaarde aan geven. Of kort gezegd, de ware is nooit voor de heb, anders was het niet waar.  Ook al kunnen we de “absolute” waarheid ( het niets) nooit met ons menselijke denkvermogen bevatten of beoordelen, geometrie laat zien in welke richting we kunnen kijken om bij de kern van ons ware zelf te komen.